29 stycznia 2009 Agnieszka Drotkiewicz – „Dla mnie to samo”
Na okładce książki Jerzy Jarzębski napisał: “W prozie Agnieszki Drotkiewicz ludzie ciągną ku sobie, ale też manipulują innymi, ranią się bardzo boleśnie i cierpią, nie dorastając do swych marzeń.
29 stycznia 2009 Agnieszka Drotkiewicz – „Dla mnie to samo”
Na okładce książki Jerzy Jarzębski napisał: “W prozie Agnieszki Drotkiewicz ludzie ciągną ku sobie, ale też manipulują innymi, ranią się bardzo boleśnie i cierpią, nie dorastając do swych marzeń. Tę bolesność międzyludzkich relacji autorka przedstawia z namacalną nieledwie ostrością i godnym uwagi stylistycznym kunsztem. Naprawdę warto tę książkę przeczytać!”. Większość pań przybyłych na spotkanie podzieliła spostrzeżenia pana Jarzębskiego dotyczące relacji między bohaterami, ale też zgodnie uznała, że lektura nie jest porywając. Książka według nas wymaga niemałej koncentracji, ponieważ przeważa w niej narracja, bardzo mało jest dialogów, oraz pojawia się wiele wyrażeń obcojęzycznych. „Gdyby była napisana w innej formie byłaby o wiele ciekawsza, a tak jest jednym wielkim chaosem” – podsumowała naszą dyskusję jedna z klubowiczek. A za miesiąc „Moskwa Pietuszki” – Wieniedikta Jerofiejewa