Jedną z cech współczesnego społeczeństwa krajów rozwijających się jest starzenie się ludności. Rośnie długość życia ludzi, przybywa ludzi w wieku poprodukcyjnym, maleje przyrost naturalny. Zjawisko te dotyczą także Polski. Badania wskazują, że starzenie się jest w większym stopniu procesem zachodzącym w psychice ludzi starszych, niż warunkiem biologicznym. Duże znaczenie ma fakt, by włączyć osoby starsze do systemu kształcenia ustawicznego, by ludzie ci mogli aktualizować swoją wiedzę, mogli aktywnie uczestniczyć w każdych procesach zachodzących wokół nich, w środowiskach, w których żyją, by zachować i zwiększyć ich sprawność intelektualną, psychiczną i fizyczną.
Indeks kapitału intelektualnego dla seniorów plasuje Polskę na ostatnim miejscu pośród 16 krajów europejskich. To jeden z wniosków płynących z Raportu „Kapitał intelektualny Polski” – opracowany przez Zespół Doradców Strategicznych Prezesa Rady Ministrów w 2008 r. Na to niekorzystne miejsce w istotnym stopniu wpływają m.in. następujące statystyki:
-
niski poziom aktywności zawodowej polskich seniorów;
-
wysoki poziom poczucia alienacji wśród osób starszych;
-
niski poziom dostępności usług medycznych liczony jako liczba lekarzy na 1000 mieszkańców.
Na tle niektórych społeczeństw europejskich (Austria, kraje skandynawskie, Niemcy) niewielka część Polaków w wieku 55-64 lata (16,2%) korzysta z jakichkolwiek form zdobywania wiedzy. To powoduje, że osoby 50+, które są często w pełni sprawne fizycznie i psychicznie, przestają być aktywne zawodowo i społecznie tylko dlatego, że nie aktualizują swojej wiedzy i umiejętności.