„Białostocczyzna w latach 1944–1945 – wyzwolenie czy zniewolenie?” to kolejny wykład dr Łukasza Lubicz – Łapińskiego z Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN w Białymstoku wygłoszony 13 lutego 2013 roku na Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Dzieje polskiego ruchu oporu na Białostocczyźnie składają się z kilku wyraźnie wyodrębnionych okresów.
„Białostocczyzna w latach 1944–1945 – wyzwolenie czy zniewolenie?” to kolejny wykład dr Łukasza Lubicz – Łapińskiego z Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN w Białymstoku wygłoszony 13 lutego 2013 roku na Uniwersytecie Trzeciego Wieku. Dzieje polskiego ruchu oporu na Białostocczyźnie składają się z kilku wyraźnie wyodrębnionych okresów. Są to: okupacja sowiecka w latach 1939-1941, okupacja niemiecka 1941-1944, okres przejściowy od walk frontowych w lecie 1944 do stycznia 1945 roku, okres tworzenia się PRL do 1947 roku, schyłek oporu zbrojnego do połowy lat pięćdziesiątych. Wyzwolenie przez Armię Radziecką ziem białostockich w 1944 roku nie oznaczało końca walki. Podejmowanie samoobrony było narzucone przez sytuację i okazywało się wręcz niezbędne. Na Białostocczyźnie walka trwała wyjątkowo długo i miała niezwykle dramatyczny charakter. Społeczeństwo województwa białostockiego aktywnie i ofiarnie zaangażowało się w działalność niepodległościową. Istnieje wiele rozbieżności w ocenie przebiegu wydarzeń jak i skutków wyzwolenia czy zniewolenia w latach 1944–1945 na białostocczyźnie. Był to już drugi wykład, w który włączyło się Oddziałowe Biuro Edukacji Publicznej IPN w Białymstoku. Następny już w marcu, a dotyczyć będzie między innymi postaci kpt. Kazimierza Kamieńskiego znanego jako “Huzar “.
